İlk iki Iron-Man filminin yönetmeni Jon Favreau son projesi The Jungle Book’u (Orman Çocuğu), 1967 yapımı olan animasyonun genç kuşağa hitap etmediği gerekçesine dayandırmıştı. Film bittiğinde ise Rudyard Kipling’in eserini nasıl uyarladıklarını “sanki hayvanlara oyunculuk dersi vermişler” sözleriyle anlatmaya çalışmıştı.
“Ne kadar gerçekçi olabilir ki?” sorusuyla koltuğa oturduğuma daha pişman ederek başladı film. Salonda son olarak Kung-Fu Panda 3’ü izlemiş ve görsel efektlerine, animasyonuna oldukça şaşırmış biri olarak The Jungle Book’u nereye koymam gerektiğini, nasıl değerlendirmem gerektiğini hala sorguluyorum. Favreau’nun dediği kadar var gerçekten de, az sayıdaki sahnede yer alan minik hatalara –ki o hataları görebilmek için özel çaba sarf ettiğimi itiraf etmem gerekli– rağmen insan aklını yanıltıyor bilgisayarla yaratılan canlılar ve orman. Özellikle King Louie’ye hayran kalmamak elde değil.
Bilgisayar ortamında yaratılan çizgisel bir yapım olmasına karşın klasik anlamda bir animasyon olarak nitelendirilemeyecek yapım yine de “aile filmi” özelliğini taşımaya devam ediyor. Başrolün bir çocuk olması ve 67 yapımı aslına uygun hikayesiyle kanlı bıçaklı, bol aksiyonlu macera filmleri haricinde de böylesi görselliğin, böylesi ince işçiliğin başarı kazanabileceğini kanıtlıyor. Ne var ki hemen her (Amerikan yapımı) aile filminde olduğu gibi belli kavramları, belli ideolojileri aşılamaya devam ediyor. Favreau’nun “genç kuşağa uygun” hale getirmekten anladığı tabi ki yalnızca görsellikten ibaret değil. Uygun kavramını kullanırken izlenebilirliğini arttırmak ve çocukları (ve yetişkinleri) şaşırtmaktan bahsetmiyor sadece. Filmin terminolojisi ile de değişen/gelişen farkındalık düzeyine uyum sağlamaya çalışıyor. Küçük de olsa dildeki detaylarla “hayvan – insan” arasındaki ayrımı ortadan kaldırmaya ve insanı hayvanlar alemindeki türlerden bir diğeri olarak vurgulamaya çabalıyor. Fakat bu sevgiye “mülkiyetçilik (Benim! Benim!) ve ‘sürüden ayrılan ölür’ vurgusu”*nu karıştırınca masumiyetten de evrensel değerlerden de uzaklaşıp propaganda yapmaya başlıyor ne yazık ki…
The Jungle Book Favreau’nun alışılageldik ideolojik kalıplarına rağmen ince işçiliğe sahip keyifli olduğu kadar şaşırtan da bir yapım. Altyazı ile filmin dili arasındaki küçük fakat önemli farklar bütün büyüyü bozuyor da olsa bir aile filmi olarak beklediğimden çok daha başarılı (Favreau’nun Chef filminden sonra yine bir hayal kırıklığı beklentisine girmiş olmam da etkilidir muhtemelen). Türkçe izlemek isteyenler için dublaj seçeneği de olmasına karşın Bill Murray’nin renkli seslendirmesi, Christopher Walken’ın muhteşem performansı, Scarlett Johansson’un “büyüleyici” sesi ve Ben Kingsley’nin tecrübesiyle orijinal dilinde çok daha keyifli olacağını belirtmekte fayda var.
*Kerem Sanatel’in Twitter hesabındaki paylaşımından, “bilgisi dahilinde” alınmıştır.
