İngiliz rock grubu Muse’un hafta başında altıncı stüdyo albümü The 2nd Law piyasaya çıktı. Albüm öncesinde grup iki single çıkarmıştı: Haziran’da Londra Olimpiyatlarının resmi şarkısı Survival ve Ağustos’ta Madness.
Burak İşyar
Öncelikle belirmeliyim ki her ne kadar Absolution ve Black Holes and Revelations gibi bence müthiş albümleri olsa da, Muse’u esas canlı performansları ile sevdim (örneğin HAARP). Grup konserlerinde elektronik şarkılarını bile hard rock çalıyor. Dolayısıyla The Resistance albümünü pek sevmemiş olmama rağmen 2010 Glastonbury’de çaldıkları halleriyle şarkıları çok beğenmiştim. Dolayısıyla The 2nd Law albümündeki pek çok şarkının da live versiyonun çok iyi olduğuna eminim. Ancak, bu haliyle bu albüm benim için vasat bile değil. Bunda sebep beklentilerimin yüksek olması olabilir, çünkü (Madness değil ama) Survival bence hiç fena değildi.
Albümün açılışındaki Supremacy, sert gitarları ve ardından ona katılan bas ve davul ile oldukça ümit verici başlıyor ancak bu sadece 49 saniye sürüyor. Yavaşlayan temponun artacağı beklentisiyle dinlemeye devam ediyoruz ve Matt Bellamy’nin falsetto “Supremacy” haykırışı sonrası yine yavaş devam eden şarkı en sonunda hızlı bir kapanış yapıyor. Yine de bence albümün en başarılılarından.
Üçüncü şarkı Panic Station biraz dikkat çekiyor: biraz 70’ler, belki biraz Queen. Artık neredeyse her Muse albümünde dinlemeye alıştığımız R&B (örneğin Supermassive Black Hole, Undisclosed Desires, vs.) şarkısı da bu olsa gerek. Animals benim albümde en çok beğendiğim parça. Biraz Dire Straits’i hatırlatan gitarların yarattığı yumuşak atmosfer, tipik Muse-vari bas ve davullarla oldukça iyi harmanlanmış; oldukça melodik ve melankolik bir gitar solosu var. Şarkının sonunda ise hep beklediğimiz Muse patlaması geliyor: sert gitar-bas-davul üçlüsü, arkada ayaklanan insan gürültüsü!
Explorers’da yeni bir Unintended veya Soldier’s Poem yaratma çabasında olan Bir Muse var gibi. Albümde iki şarkıda vokaller basçı Chris Wolstenholme’a ait; arka arkaya sıralanan Save Me ve Liquid State. Save Me fazla uzun. Liquid State hem çok daha iyi hem de Chris’in basçı tarzına uygun bir çalışma olmuş.
Son iki şarkı için okuduğum yorumlar genelde oldukça pozitif ancak benim düşüncem tam bir fiyasko oldukları. The Resistance albümünden kalma aşırı elektronik sound burada devam ettirilmiş. Her iki şarkının isminin başına getirilen “The 2nd Law” ile albümün gerisinden ayrı bir havada sunulmuş gibi kapanış parçaları. The 2nd Law: Unsustainable’ı dinlediğimde merak ettiğim ilk şey, Unsustainable kelimesini hangi anlamda kullandıklarıydı: sürdürülemez (bir daha böyle kötü bir albümü istesek de yapamayız) / savunulamaz (gerçekten kötü bir albüm yaptık)! Isolated System ise sanırım Tribute to Jean-Michel Jarre (Mike Oldfield da olabilir) amacıyla yazılmış. Biraz Exorcist filminin müziklerini anımsattı bana.
Benim düşüncem, Muse’un bu kadar çok sevilmesinin bir sebebi de yıllarca farklı müzik türlerini bir şekilde bir araya getirip stadyum doldurabilecek rock müzik şemsiyesi altında sunabilmesiydi. Bu albümde ise değil stadyum, rock bile yok gibi. Muse her zaman rock, dubstep ve progressive’i bir arada ama başarıyla sunabildi. Ancak The 2nd Law için benim fikrim tamamen tutarsız, düzensiz ve başarısız bir albüm olduğu yönünde. 20’li yaşlarında harika bir debut albüm sonrası ikinci albüm için zorlanan bir grup olsa ilk dinleyişte şu albümü bir kenara bırakırdım. Kaldı ki her hafta onlarca albüm dinleyip çoğunu bu şekilde kenara bırakıyorum. Ancak Muse olduğu için tekrar tekrar, ısrarla bütün hafta dinledim. Son iki yılda yazdığım albümler arasında beğenmediklerim de oldu. Ancak ilk defa bu kadar çok sevdiğim bir grubun albümünü dinlerken sıkıldım. Eleştirmenlerin çoğundan oldukça iyi not almış olmasına şaşırmadım, yılın albümü adayı da yapılacaktır muhtemelen. Ancak ben sanırım uzun bir süre tekrar dinlemem.
Bence öne çıkan şarkılar Supremacy, Panic Station, Animals ve Liquid State. Albümü buradan dinleyebilirsiniz.
Diskografi:
Showbiz (1999)
Origin of Symmetry (2001)
Absolution (2003)
Black Holes and Revelations (2006)
The Resistance (2009)
The 2nd Law (2012)