ÖLECEĞİ GÜNE KADAR YAZMAYA MAHKUMDUR YAZAR
O ÖLECEĞİNE DEĞİL DE
ÖLDÜKTEN SONRA YAZAMAYACAKLARINA YANAR.
Yazma dediler,
Mahkemelik olursun.
Yazma dediler,
Parasızlıktan sürünürsün.
Yazma dediler,
Yalnız ölürsün.
Onları dinlemedi.
Yazdı.
Beynindeki anevrizma bombası patlamak üzereyken…
Yazdı.
Ve havalar o yaz yine feci sıcaktı.
Bir hafta sonra ölü bedeninin kokusunu duyan
Kapısını çalan postacı oldu.
Bir eliyle zile basarken Adem
Ötekisinde bir mahkeme celbi tutuyordu.
Morgda kabukları soyulurken
Tek bir şey çıktı rahmetlinin üstünden.
Eminönü’deki işportadan alınma
Madeyin Çayna
Adi bir cüzdan.
Ki onun ederi bile
Şöyle kabaca bir hesapla
Daha çoktu içindeki paradan.
