Dinlemek, özümsemek, tüketmek, kendini geliştirmek, zevk almak, değişim, sevmek ve bağlanmak gibi kavramlar konu müzik olduğu zaman birbirine giren ve birbirinden farklı pek çok açılımı olan kavramlara dönüşüveriyorlar. Aslında bazılarımız için yaşın ilerlemesi ile birlikte ilginin yok olması başlasa ve kolaycılığı daha fazla kaçar olsak da geriye dönmek, özümsemek ve tekrar ele alabilmek gibi artıları da yanında getirir. Bunu bir avantaja çevirmek mümkündür.
Utku Uluer
Utku UluerSon yıllarda internetin yaygınlaşması ve iletişim araçlarının fazlalaşması beni yeni müziklere değil eski dinlediklerimi yeniden ele almaya veya zaman ayıramadığım bazı grup ve albümlere yöneltti. Özellikle plaklara daha fazla yönelmekle birlikte eski bazı albümleri belki de en güzel şekilde dinlemeye başladım. Tabi burada eskiden kastım ağırlıkla 2000 öncesi.
Aslında oldum olası “Onlar eski abi ya”, “sen hala onları mı dinliyorsun”, “onların zamanı geçti” ve “aş bu müzikleri” gibi yaklaşimlardan nefret etmişimdir. Çoğu müziği “o günlerde” moda oldukları için dinlemiyorum. Bunun yanı sıra bazı müziklerin ve yaklaşimın sadece yapıldıkları dönemi yansıttığını ve özellikle dans müziklerinin daha tüketilir olduğunu kabul ediyorum. 90larda çilginca dans ettiğimiz bazı tekno şarkıların zaten 5 yıl sonra yanına yaklaşmadım veya bazı dönemlerde çesitli türlere derinlemesine daldığım zamanlarda dinlediğim grupların bir daha yüzüne bakmadığım olmuştur. Bu konuda kendimle barışık olduğumu düşünüyorum ama yine de iyi müziğin eskimediği konusunun arkasında duruyorum. İşte konumun özü de orada zaten.
İyi müzik nedir? Bu üzerine sayfalarca yazı yazabileceğimiz bir konu. Bu konuda Fazıl Say gibi çok sert çikislarda bulunabilen insanlar da var, müziği kendisine ait gizli bir bahçe olarak görenlerde var veya hiç buralara uğramayan ve ortak noktalarda hareket eden insanlar da var. Müziğin iyi veya kötü olup olmadığını hiç tartışmayalım demiyorum mesela Britney Spears, Serdar Ortaç, Cyrus Myles gibi tüketmeye yönelik müzisyen yorumcunun ürettiklerine kötü etiketi yapıştırılmasını ben yanlış bulmuyorum zaten bu gibi müziklerde bahsettiklerim yukarıda belrittiğim kıstaslar değil. 1 milyardan fazla kişinin izlediği Psy Gangam style 3 yıl sonra dinlenmeyecek, belki bir süre sonra insanlar arkadaşları ile dalga geçmek amacı dışında gangam dansı yapmayacak ve şarkı amacını tamamlamış bir şarkı olarak One Hit Wonderer (tek şarkılık şöhret,) olarak dünya müzik tarihimizdeki yerini alacaktır.
Gördüğümüz gibi müzik acaip bir olay “kime göre?” sorusunu çok fazla sorabileceğimiz, ortak çok fazla nokta bulabileceğimiz ama aynı anda çok farklı şekilde bizleri ayırabilen birş zevk müzik. Belki de o sebepten aynı müzik zevklerine sahip insanlar daha çabuk arkadaşta olabiliyorlar.
Bu kadar konu içerisinde sanırım emin olduğum birşey var. Eğer müzik aşigi insanlar bir masada oturup müzik, gruplar hakkında konuşuyorlarsa, keşfettiklerini paylaşiyorlarsa orada sadece ortak noktalarda hareket etmek en doğrusu. Çünkü detayda en rahat kaybolacağımız alan öte yandan ortak alanları daha rahat belirleyebilen bir gerçek aslında.
Bu düşünceler doğrultusunda ve son yıllarda daha çok dinlediklerim ama en önemlisi özümsediğime karar verdiğim müzikler ve albümleri Ters Ninja için haftalık Bir Albüm yazıları adı altında hazırlamaya başladım.
Bir Müziksever olarak günceli takip etmeye çalisiyorum ancak müziği sadece tüketilen bir gerçek olarak ele almadığım için sevdiğim, üzerine pek şey söyleyebileceğim albümler üzerine yazılar yazacağım.
İlk başta yazmayı düşündüğüm albümler Pearl Jam – Ten, Pink Floyd – Live in Pompei, Orbital – Insides, Rage Against the Machine – RATM, Barış Manço – 2023, Swervedriver – Mezcal Head albümleri. Tabi bunlar belli bir sırada olmayacak ve araya hatırladığım başka albümlerde girecek.
Amacım fazla hızlı tüketmeye alıştığımız bu günlerde internette oluşan kes ve yapıştır ezberciliğine karşi sevdiğim albümler üzerine Türkçe bir içeri küretmek.
Görüşmek üzere…
