Civil Civic gitarda Aaron Cupples ile basta Ben Green ikilisinden oluşan bir dance-punk grubu. Grubun elemanları Avustralya’da tanışmışlar ancak Aaron Londra’da, Ben Barcelona’da yaşıyor ve bu şekilde müzik yapıyorlar. İkili evlerindeki stüdyolarda yaptıkları kayıtları birbirlerine mp3 formatında gönderip şarkılar haline getiriyorlar. Bu şekilde yaptıkları debut albümleri Rules Kasım 2011’de piyasaya sürülmüş. Öncesinde, albümdeki bütün şarkılar kasetler halinde tek tek grup tarafından az adetler halinde piyasaya sürülmüş. Civil Civic hala bağımsız, herhangi bir plak şirketiyle sözleşmeleri henüz yok.
Burak İşyar
Son zamanlarda dinlediğim ve yazdığım genelde gitar-davuldan oluşan ikililerin ardından dinleyince, bir gitar-bas ikilisinden beklediğimden çok daha farklı bir soundu var grubun. Yaptıkları müzik punk-rock’tan çok synth-punk havasında: bol bol elektronik gürültüler var şarkılarda, yer yer math-rock’ın kompleks kurgusu dikkati çekiyor, yer yer post-punk ve new-wave baslar göze çarpıyor. Aslında Civil Civic tipik bir dance-punk grubu: melodik, gürültülü ve ritmik.
Grupta vokal yok, ve tabii bir vokalist de yok; ancak “The Box” adını verdikleri, robota benzeyen, ışıkları olan bir kutu ile sahneye çıkıyorlar; amaç kendileri müzik yaparken seyirciyi eğlendirmesi.
Genelde yeni bir grup dinlerken çeşitli müzik aletlerine ayrı ayrı konsantre olmaya çalışırım, ancak Civil Civic elemanlarının farklı şehirlerden birbirlerine mp3 gönderdiklerini okuduktan sonra sanki aradaki farklılık çok belirginmiş gibi gelmeye başladı. Örneğin bence albümün zirvesi olan üçüncü parça Street Trap’te uzun süreli ve diğerine daha baskın olan gitar ve bas sololar var; ve tabii sık sık synthler de katılıyor. Hemen her şarkıya ikili synth ile farklı bir sound ekliyor.
Hem gitar, bas hem de sythlerdeki distortionlar ile albümdeki melodik gürültü seviyesi yüksek, özellikle Grey Nurse’te bu dikkat çekiyor. Sky Delay’de de aynı şekilde gitar distortionlarla yaratılan, ve altında benzer bas vuruşlarıyla desteklenen güzel bir melodi var.
Ardından gelen Lights on a Leash ise sanki The Cure’un Disintegration dönemi gitarlarıyla açılıyor, şarkının yarısı bu şekilde ilerledikten sonra tempo hızlanıyor, bu “nostaljik” havadan “daha modern” diyebileceğimiz sounda bürünüyor, ve karşılıklı sololar ardından kapanış yine aynı gitarlarla yapılıyor.
It’s Krill ise bana The Smiths’in bazı enstrümental parçalarındaki gitarlarını hatırlattı: hızlı temposunun arkasındaki karanlık baslar ile biraz melankolik bir hava yaratılmış, özellikle parçanın giriş kısmında.
Ben gerçekten çok beğendim albümü. Oldukça yaratıcı ve başarılı olduğunu düşünüyorum. Toplam 45 dakika süren on parçanın içinden başta özellikle Street Trap olmak üzere, Run Overdrive, Sky Delay ve albümün sonlarına doğru yer alan ağır tempolu, melankolik Mayfield en öne çıkanlar. Albümü grubun web sayfasından dinleyebiliyorsunuz:.
Şarkı listesi:
1. Airspray 3:51
2. Run Overdrive 4:50
3. Street Trap 3:52
4. Grey Nurse 4:05
5. Sky Delay 4:38
6. Lights on a Leash 4:47
7. It’s Krill 3:32
8. Less Unless 4:06
9. Mayfield 5:22
10. Slack Year 5:50
