Daha önce debut albümü hakkında yazı yazdığımız Klaxons geçtiğimiz Ağustos ayının sonunda ikinci albümü Surfing The Void’i piyasaya sürdü.
Burak İşyar
Grup bu albümün ilk kayıtlarına 2008 yılında yapımcılar Toni Visconti ve Focus… ile başlamış. Ancak ilk kayıtların başarısız bulunması üzerine son zamanların popüler indie yapımcılarından (ve sık sık bahsettiğimiz) James Ford’la çalışmaya başlamış. 2009 başlarında çıkması planlanan albüm Polydor tarafından “çok deneysel” bulunduğu için kabul görmemiş. Bunun üzerine grup yeni bir yapımcı olarak Ross Robinson’u seçmiş ve nihayet albüm ilk planlanan tarihinden 16 ay sonra piyasaya çıkabilmiş.
İlk albümlerindeki canlı ve enerjik yapının da etkisiyle yeni bir müzik türünün bulucusu olarak lanse edilen Klaxons bu albümde daha önceki elektronik pop sound’unu biraz bastırıp adeta (kendilerinin de kabullenmediği) new rave etiketinden sıyrılıp gitar ağırlıklı şarkılara yer vermiş. Bunda muhtemelen Korn, Limp Bizkit, Slipknot gibi grupların da yapımcılığını üstlenmiş olan eski trash metal gitaristi Ross Robinson’ın da etkisi söz konusu. Bu etki bazı industrial şarkılarda (örneğin kapanış parçası Cypherspeed) farkediliyor.
Albümün açılış parçası ve ilk single’ı Echoes synth yüklü rave sound’u ile geçen albümden tanıdığımız Klaxons gibi. Ancak daha sonraki şarkılar bozuk gitar ve elektro sesler karmaşası ile ilk albümden ayrışıyor. Albümle aynı ismi taşıyan Surfing The Void, lo-fi kayıdı, yoğun gitar pasajları ile gürültülü bir şarkı ancak enstrümanları tamamlayan vokalleriyle tipik bir Klaxons şarkısı.
Albümü dinledikçe Klaxons’un yeni yönünün (her ne kadar new rave diye tanımlanan ilk albümden farklı da olsa) yine bir tür rave olacağını düşündüm. İki albüm arasında müzikal açıdan tek fark burada gitarların daha ağırlıklı ve gürültülü olması. Yoksa yine synth’ler yoğun kullanılmış ve yine korolar falsetto.
Ancak ikinci albümün ilk albümden farkı (eksikliği) bence single olabilecek çok şarkının bulunmaması: Myths..’deki 11 parçanın 6’sı single olarak çıkarılmıştı. Aslında dinleyici olarak yaptığım hatalardan biri de bu. Eğer ilk albümden dolayı bir beklentimiz olmasa bu ikinci albüm oldukça başarılı, ancak Myths…’deki hemen ilk dinleyişteki akılda kalıcılık bu albümde yok gibi.
Klaxons’un şarkı sözleri her zamanki gibi çok tekrarlardan oluşan basit sözlerden oluşuyor ancak basit derken kötü anlamında değil. Vokaller ise klasik Klaxons: düşük oktav.
Bu albümden en beğendiğim şarkılar Echoes, Valley Of The Calm Trees, Twin Flames ve Future Memories.
