Makinist (The Machinist) ile geniş kesimce tanınır duruma gelen, Sibirya Ekspresi (Transsiberian) ve Kıyamet Gecesi’nin (Vanishing on 7th Street) ardından bir süre dizi yönetmenliği (Boardwalk Empire, Fringe gibi) yapan Brad Anderson, Acil Arama (The Call) ile beyazperdeye tekrar merhaba dedi. Acil Arama, aslında alışageldiğimiz türden bir katil-polis çeşitlemesi özünde; fakat onu diğer katil-polis filmlerinden farklı kılan, dramanın daha çok Jordan (Halle Berry) adındaki bir 911 operatörünün gözünden –daha doğrusu kulaklığından- aktarılıyor olması.
Ercan Dalkılıç
Başrolünde 2001’de Kesişen Yollar (Monster’s Ball) ile Oscar kazanan Halle Berry’nin olmasına bakmayın, Acil Arama -Hollywood’a göre- oldukça düşük bütçeli bir ‘b-filmi’ denemesi. Dolayısıyla da senaryosundan tutun oyunculuğuna kadar her öğesi, nispeten sekte veriyor filmin: Halle Berry dahil bütün oyuncular, deyiş yerindeyse ‘öylesine’ oynuyorlar, senaryo da baştan aşağı klişelerle örülü. 80’lerin polisiye filmlerinde gördüğümüz bütün ucuz numaralar, mantık hataları vb. mevcut filmde; saymakla bitmez ama, bu mantık hatalarının en büyüğü de, katilin kaçırdığı genç kızı ellerini bağlamadan bagaja tıkması, bu sayede de kızın 911’i rahatça arayıp yardım isteyebilmesi galiba.
Evet, bu sayageldiğimiz özürler yüzünden film, izleyici nezdinde hayli puan kaybediyor, fakat yukarıda da söyledik; Acil Arama b-tipi bir deneme ve bu tür filmlerin en büyük özelliği, gerilimi bir an olsun düşürmemek suretiyle, salondan çıkmanıza izin vermemesidir. Acil Arama da sürekli tepe noktasında tuttuğu gerilimi ve iç içe geçirdiği dur durak bilmeyen polisiye aksiyonuyla izleyiciyi perdeye kilitlemeyi gayet iyi başarıyor.
Acil Arama’nın dikkat çeken bir diğer tarafı da, 80’lerdeki türdeşlerinin aksine, katilin hiçbir şekilde kahramanlaştırılmaması; filmin yarısına kadar, yani kontrolü elinde bulunduğu süre içinde katili, sadece eylemleriyle –ki, bu tercih algılanan şiddetin artmasına yol açmış- görüyoruz. Bu da katili kahraman olarak algılamamıza yol açıyor. İşlerin rayından çıkmasıyla birlikte ‘tam anlamıyla’ görünmeye başlayan, olağanca tükenmişliği ve çaresizliği ile debelenen katil, artık bir kahraman değil, gerçekten de bir katil hüviyetine bürünüyor gözümüzde.
Tabii bu sadece bir tez; katilin öldürme eylemleri sırasındaki stilize kamera hareketlerini göz önüne alacak olursak, Anderson’un ‘katili kahramanlaştırmama’ gibi bir niyetinin olmadığı sonucuna da varabiliriz rahatlıkla.
Özetele; Acil Arama, kafa yorulmuş drama çalışması, kahraman algısına uyguladığı yapı-bozum, finalde gereğince uyguladığı twist’le (şaşırtmaca, ters köşe yapmaca) çok fazla beklenti olmaksızın gidildiğinde gayet tatmin edici, izlemeye değer bir katil-polis çeşitlemesi, damağınızda bıraktığı retro tat da cabası. Daha ne?
@ercandalkilic adlı kişiyi takip et
Acil Arama (The Call)
[xrr rating=3/5]
Yönetmen: Brad Anderson
Senaryo: Richard D’Ovidio, Nicole D’Ovidio, Jon Bokenkamp
Oyuncular: Halle Berry, Abigail Breslin, Morris Chestnut
Yapım: 2013 / ABD / 94 dk.
