Dört yıl aradan sonra Bloc Party dördüncü albümü Dört ile yine aramızda. 2005 yılının en iyi albümlerinden olan debut albümleri Silent Alarm’dan sonra gittikçe elektronikleşen bir sounda bürünen Bloc Party en son 2008’deki Intimacy sonrasında müzik hayatına ara vermişti. Bu arada vokalist/lider Kele Okereke daha da elektronik albümler yaparken müzikseverler için Bloc Party’nin dönüş ihtimali sıfırlanmıştı.
Burak İşyar
Ta ki geçen sene grup yeni bir albüm üzerinde çalışmaya başladığını açıklayana kadar. Bu arada çıktıkları konserlerde yeni albümden hiçbir şarkıyı çalmayan Bloc Party ilk olarak yeni single Octopus’u birkaç hafta önce bizlere sundu. Açıkçası yeni bir Bloc Party şarkısı olarak ilk dinleyişte heyecanlandıran Octopus, bayık gitar solosu ve biraz yayvan havasına rağmen yine de akılda kalıcı bir melodiye sahip olması ile umutlandırmıştı beni.
Fakat albüm biraz daha farklı: açılış parçası So He Begins To Lie ve ardından gelen 3×3 oldukça sert gitarları ve hızlı ritimleri ile Bloc Party’nin eski günlerine – belki biraz daha da sert olarak – döndüğünü müjdeliyor gibi. Kele’nin sesini/vokallerini tanımasam (ki bu iki şarkıda çok da fark edilemiyor), grubu tanımak zor olurdu.
Dördüncü sıradaki Real Talk benim en beğendiğim şarkı. Oldukça yavaş ve aksak tempodaki davullar önünde duygusal sözler ile bana Portishead’i dinlediğim zamanları hatırlattı; her ne kadar Portishead’e benzemese de müzik.
İlk dinleyişim sonrasında düşündüğüm albümün yarısının oldukça “metal” diğer yarısının ise bildiğimiz Bloc Party olduğu şeklindeydi: kesik kesik gitarlar, tiz sesli vokaller, indie-pop bas-davul ikilemeleri. Ancak, her ne kadar beğenmesek de Intimacy’de bile hit şarkı vardı. Four’da ise o hit parça yok; bence ilk single Octopus o aradığımız/beklediğimiz hit parça değil. Sert şarkılarda grup adeta bir önceki albümü beğenmeyenlere cevap verirken, diğerlerinde ise Kele imzası oldukça belirgin.
Buraya kadar yazdıklarımı tekrar okudum da aslında beğenmemişim gibi yazmış olduğumu fark ettim. Ancak hem Bloc Party’nin geri dönmüş olmasından çok memnunum hem de Four albümünü beğendim. Özellikle o özlediğimiz sert gitarları. Pek çok diğer grupta gördüğümüz gibi, ilk albümü yakalamak çok zor. Belki de bir dinleyici olarak grupların yeni albümlerini en iyi albümleriyle karşılaştırmayıp sadece kendi içinde tek bir taneymiş gibi dinlemek gerekiyor. Ben aslında hep öyle yapıyorum.
Benim en beğendiğim şarkılar So He Begins To Lie, Real Talk, Team A ve We Are Not Good People. Albümü grubun sayfasından dinleyebiliyorsunuz. Belki yılın albümü değil ama yine de iddialılarından bence!
Diskografi:
Silent Alarm (2005)
A Weekend In The City (2007)
Intimacy (2008)
Four (2012)
1. So He Begins to Lie 3:34
2. 3×3 2:38
3. Octopus 3:05
4. Real Talk 4:13
5. Kettling 3:41
6. Day Four 4:11
7. Coliseum 2:29
8. V.A.L.I.S. 3:20
9. Team A 4:36
10. Truth 4:00
11. The Healing 4:19
12. We Are Not Good People 3:19
