Bu hafta vizyona altı film giriyor. Henry Alex Rubin’in yönettiği Sanal Hayatlar(Disconnect) Ali Abaday değerlendirmesiyle Tersninja’da. Philip Seymour Hoffman ve Christopher Walken gibi ustaları izleyiciyle buluşturan Son Konser(A Late Quartet) filmini Serkan Çellik değerlendiriyor. Herkese iyi seyirler.
Sanal Hayatlar
Disconnect
Yönetmen: Henry Alex Rubin
Senaryo: Andrew Stern
Oyuncular: Jason Bateman, Hope Davis, Frank Grillo, Michael Nyqvist
Yapım: 2012 / ABD / 115 dk.
Paramparça Aşklar ve Köpekler (Amores Perros) filminden beri farklı hayatları olan insanların insanların yollarının kesişmesini anlatan yapımlar sinemada daha fazla yer bulmaya başladı. Hatta Meksikalı yönetmen Alejandro Gonzalez Inarritu’nun Paramparça Aşklar ve Köpekler’den sonra çektiği Babil (Babel) türün en bilinen örneklerinden biri oldu ve benzeri pek çok film çekildi. Henry Alex Rubin’in yönettiği Sanal Hayatlar da Paramparça Aşklar ve Köpekler ile Babil’in izinden giden bir yapım. Bu sefer internetin insan ilişkilerini nasıl etkilediği negatif bir yönden ele alınıyor.
Rich Boyd (Jason Bateman) sürekli telefonundan maillerine bakan ve iş hayatını takip eden başarılı bir avukattır. Ancak ailesini ve özellikle oğlu Ben’i (Jonah Bobo) ihmet etmektedir. Bir gün Ben’in kendilerine bakışını beğenmeyen Jason (Colin Ford) ve Frye (Aviad Bernstain) sosyal medyada yarattıkları hayali bir kız hesabı üzerinden Ben ile konuşmaya başlarlar. Bir süre sonra da Ben’den çıplak bir fotoğrafını yollamasını isterler.
Yerel bir televizyon kanalında muhabirlik yapan Nina (Andrea Riseborough) bir sohbet odasında reşit olmayan gençlerin para karşılığı görüntülü seks yaptıklarını öğrenir. Burada Kyle (Max Thieriot) ile karşılaşan Nina onunla konuşmaya başlar ve bir süre sonra onu haber yapmak istediğini belirtir. Kyle buna ilk başta çekimser yaklaşsa da sonra kabul eder. Cindy (Paula Patton) ve Derek (Alexander Skarsgard) çocuklarını kaybetmiş, sonrasında da aralarında sağlıklı iletişim kuramamış bir çifttir. Cindy sohbet odalarında kendisi gibi yakınını kaybetmiş biriyle konuşmaktadır. Derek ise kumar sitelerinde vakit geçirmektedir. Bir gün ikilinin kimlik bilgileri üzerinden tüm hesapları boşaltılır.
İnsanların birbirleriyle kolayca iletişime geçebildikleri, dünyanın giderek küçüldüğü bir çağda internetin esasında o kadar da iyi bir iletişim aracı olmadığını gösteren Sanal Hayatlar çeşitli karakterler üzerinden insanların nasıl yalnızlaştıklarını gösteriyor. Rich gibi işkolikler cep telefonları sayesinde sürekli işleriyle alakadar olabilirken, bir yandan ailelerini yalnız bırakmaktadırlar. Kyle ve benzeri arkadaşları ise internet üzerinden kendilerini sömürüp para kazanan bir çetenin elindedir ancak bunu kendi seçimleri gibi görmektedirler. Zira çete onlara ailelerinden daha yakın davranmaktadır. Jason ve Frye ise istemeden de olsa internette başkalarının hayatlarını mahvetmektedirler.
Festivallerde beğeniyle karşılanan Sanal Hayatlar esasında pek çoğumuzun içinde olduğu ama fark etmediği bir durumu gösteriyor. İnternet sayesinde insanlar birbirlerine yakınlaşırken karşısındakini çok iyi tanımadığı için bütün hayatını paylaşabiliyor. Bir tür iç dökme ve rahatlama sayesinde en yakınlarına bile söyleyemediği sırlarını anlatan kişi daha sonra gerçek hayata dönüyor.
Ne var ki bu sanal dünyada yaratılan hayat bir süre sonra gerçeğin yerini almaya başlıyor. Suretler (Surrogates) filminde insanlar bir makinenin içinde yaşarken seçtikleri suretleri onlar yerine hayatın içinde yaşıyordu. Yaşlanmayan, acı çekmeyen bu suretler sayesinde insanlar olmak istedikleri kişinin yerine geçiyorlardı. Şu an belki suretler yok ama onun yerine sanal dünyada açılan gerçek dışı hesaplar var. İnsanlar gerçekte olamadıkları kişilikleri sanal hayatta bu sayede yaşıyor. Sanal Hayatlar internetin bizi nasıl bir asosyale dönüştürebildiğini gösteren, türünün iyi sayılabilecek örneklerinden biri.
Ali Abaday
* * *
Son Konser
A Late Quartet
Yönetmen: Yaron Zilberman
Senaryo: Seth Grossman (senaryo), Yaron Zilberman (öykü ve senaryo)
Oyuncular: Philip Seymour Hoffman, Catherine Keener, Mark Ivanir, Imogen Poots, Christopher Walken
Yapım: 2012 / ABD / 105 dk.
Son Konser (A Late Quartet) ilk bakışta müzik ve müzisyenler üzerine bir film gibi görünse de, katları açıldıkça dört insanın hikâyesi olduğunu gösteriyor: Robert (Philip Seymour Hoffman), eşi Juliette (Catherine Keener), hem hocaları hem dostları Peter (Christopher Walken) ve idealist liderleri Daniel (Mark Ivanir). Yirmi beş yıldır dört kişilik gruplarıyla dünyayı gezen bu yetenekli müzisyenler, Peter’ın erken dönem Parkinson belirtileri göstermesiyle büyük bir çıkmaza giriyor.
Son Konser, Peter’ın hastalığını öğrenmesiyle başlıyor. Bir çellist için kariyer sonu anlamına gelen el titremeleri; grup üyelerinin çeyrek asırlık birlikteliklerini sorgulamasına neden oluyor. İçlerinde tuttukları sözler, pişmanlıklar, hırslar ve arzular birer birer ortaya dökülüyor. Farklı jenerasyonlara ait insanların ortak bir tutku sonucu kurdukları birliktelik, sınavlara tabi tutuluyor.
Bu noktada film salt klasik müzik üzerine bir çalışma olup, bu sanat dalından bihaber seyirciyi elinden kaçırma riskinden zekice hamlelerle kurtarılmış. Evet, yine yaylıların kıymetinden, kullanılan at kılının öneminden, çalabilmek için gereken eğitimden ve disiplinden bahsedilmiş. Solo performans vermek ile grup üyesi olmak arasındaki ince farklar gibi teknik konulara girilmiş. Ancak bunlar güçlü dramatik öğelerin arasına serpiştirilerek ders monotonluğuna düşülmemiş. Hatta bu uğurda resim ve dans gibi sanat dallarının alanına kayılmış.
Philip Seymour Hoffman son on yılda ödül avcısı ve iddialı bir başrol oyuncusu olarak tanıtılsa da, aldığı her rolde en iyisini ortaya koymaya çalışan eşsiz bir aktör olmayı sürdürüyor. Dört ana karakterli Son Konser’de de ‘kör parmağım gözüne’ bir performansa koşmak yerine dingin ve kusursuz bir oyun çıkarmış.
Capote’deki rol arkadaşı, hala Oscar sahibi olmadığına inanamadığımız Catherine Keener’la yine uyum içindeler ve Keener da ilkokula başlamadan klasik müzik eğitimi almaya başlamışçasına karakterini doldurmayı bilmiş. Mark Ivanir bile üstsüz görüneceği sahne ve sert mizacı için seçilmiş dursa da yanındaki büyük yeteneklere ezdirmemiş kendini. Ancak kadrodaki sorun Christopher Walken. Yılda üç film çekmeye başlayan 70 yaşındaki aktörün mimiksiz performanslarına ara verip dinlenme vakti gelmiş görünüyor.
Serkan Çellik
* * *
Aşkın 10 Kuralı
10 Rules For Falling In Love
Yönetmen: Cristiano Bortone
Senaryo: Cristiano Bortone, Fausto Brizzi
Oyuncular: Guglielmo Scilla, Enrica Pintore, Giulio Berruti, Piero Cardano
Yapım: 2012 / İtalya
* * *
Karanlık Cinayetler
The Frozen Ground
Yönetmen: Scott Walker
Senaryo: Scott Walker
Oyuncular: Nicolas Cage, John Cusack, Vanessa Hudgens, Radha Mitchell
Yapım: 2013 / ABD / 105 dk.
Karanlık Cinayetler* * *
Wolverine
The Wolverine
Yönetmen: James Mangold
Senaryo: Mark Bomback, Scott Frank
Oyuncular: John Magaro, James Gandolfini, Bella Heathcote, Jack Huston
Yapım: 2013 / ABD / 126 dk.
* * *
Süper İncir
Yönetmen: Kerem Sarı
Senaryo: Kerem Sarı
Oyuncular: Hasan Aşıcı, Volkan Baş, Coşkun Kemer, Gülnihal Demir
Yapım: 2013 / Türkiye
Süper İncir* * *
