Alman aktör Sebastian Schipper’in dördüncü uzun metraj yönetmenlik denemesi Victoria, baştan sona tek seferde çekilmiş inanılmaz bir film. Berlin’de Gümüş Ayı kazanan yapım bittiğinde yönetmeninden önce kameraman Sturla Brandth Grøvlen’in adı yazıyor, iki saat boyunca oyuncuları takip eden gerçek sihirbazın yani.
Victoria’nın çıkış noktası yalnızlık. Başkarakteriyle tek başına dans ettiği bir barda tanışmamızı isteyen film, ikinci sahne bitmeden onunla ilgili çok önemli bir veri sunuyor: Victoria yalnız. Barmenle konuşma denemesi, içki servisi yapan adama içki ısmarlamaya çalışması bu hissin ürünü. Yoksa güvenliğin içeri almak istemediği, taşkınlık yapan sarhoş dört erkeğin peşine takılıp gider mi hiç? Victoria üç aydır Berlin’de yaşayıp saati dört Euro karşılığında kafeteryada çalışan Madridli bir genç kadın. Tek başına gittiği gece kulübünde aradığını bulamamış dönerken, karşısına çıkan dört tekinsiz adamla bir saat geçiriyor. Onların gösterdiği ilginin budalası olup, yapmaması gereken şeyler yapmaya başlıyor.
Victoria filminin en büyük ve cezbeden özelliği kuşkusuz, baştan sona tek plan çekilmiş olması. Yani yaklaşık iki saatlik süre boyunca kamera hiç kapanmıyor, kesme yapmıyor. Oyuncuların tekrar yapma, hataların telafi edilme lüksü yok. Hani “bu filmi altı haftada çektik” derler ya, Victoria iki saatte çekilmiş bir film işte. Hazırlık süreci, provalar ne kadar sürdü bilinmez ama gördüklerimiz, gördüğümüz sürede kameraya alınanlar. İlk saatin sonuna kadar hikayenin vasat olduğunu ve teknik ekibin güvenli sularda yüzdüğünü iddia edebiliriz. Ancak beş kişilik çekirdek kadroya yeni karakterler eklenip mekan sayısı arttıkça, izleyici olarak gözlerimize inanamamaya başlıyoruz. Çatışma sahnesiyle zirveye çıkan figürasyon, kamera kullanımı ve mükemmel zamanlama dudak ısırtıyor.
Teknik başarı ve başroldeki Laila Costa’nın enfes oyunculuğunun göz doldurmasının yanı sıra, senaryonun sadece tek plan çekme kaygısıyla yazılmadığını görmek de mutluluk verici. Film zamanıyla iki saat içinde bir karakter yaratılması alıştığımız bir durumken, gerçek zamanla iki saat içinde Victoria’yı bu denli tanıyabilmemiz etkileyici. Üstelik dört kafadardan da en azından Sonne’ye karşı bir şeyler hissedecek vaktimiz oluyor.
Victoria’yı finalde yıkan ne yaşadığı korku, ne kanındaki alkol ve uyuşturucu, ne de geleceğini mahvetmek üzere olduğunun bilinci oluyor. Sadece iki saat önce tanıştığı insanları kaybetmek, işte bu, hüngür hüngür ağlayıp kendini yerden yere vurmasının sebebi. Yalnızlık. Victoria birileriyle arkadaş olabilmek için her şeyi yapıyor ancak yine yalnız kalıyor.
