“Görüntü virtüözü” lakabının hakkını her daim veren, kimilerince yaşayan en yetenekli Amerikalı yönetmen David Fincher; onuncu uzun metrajı Kayıp Kız ile aramızda. Ya da değil. Filmi izledik ama emin olamadık, okuyup siz karar verin.
Serkan Çellik
Kayıp Kız‘ı tarif etmek gerekirse; “mükemmel bir romandan yazarı tarafından başarıyla senaryolaştırılmış ve türe hâkim bir isme emanet edilmiş Hollywood prodüksiyonu” denebilir. Ancak bu cümle bundan sonra söyleyeceklerimizin sadece olumlu taraflarını yansıtan, iyimser bir tanıtım cümlesinden öteye geçmez. Oysa gerçekler o kadar da güzel değil.
Beşinci evlilik yıldönümlerinin sabahında Nick kahvesini içip kız kardeşiyle birlikte işlettiği bara gider. Karşı komşusundan gelen telefonla eve dönen adam; kediyi sokakta, evi darmadağınık bulur. Karısı Amy etrafa bakılacak olursa esaslı bir boğuşmanın ardından ortadan kaybolmuştur. Ailesinin yarattığı bir çocuk kitabı serisinin kahramanına ilham verdiğinden ünlü sayılabilecek kadının davası, kısa sürede hem yaşadıkları ufak kasabanın hem de medyanın ilgisine mazhar olur.
Kayıp Kız; Amy’nin günlüğüne yazdıkları vasıtasıyla karı kocanın tanıştığı ilk günden itibaren geçen beş yıllık süreçte serbestçe gezinerek bize karakterlerini anlatıyor. Vakanın yaşandığı sabahtan sonraki süreci de yine iki koldan sunuyor. Yan karakter zenginliği de eklenince 149 dakika su gibi akıp gidiyor. İyi yazılmış, hatasız çekilmiş bir film. Peki, bu kadarı yeterli mi?
Gillian Flynn evlilik üzerine yazılmış en ilginç romanlardan birinin sahibi. Üstelik kendi kitabını duygularına yenik düşmeden, senaryo matematiğine uygun şekilde uyarlamayı bilmiş. Yönetmen koltuğunda kim olursa olsun bu entrikadan ilgi çekici film çıkmaması mümkün değil. Öte yanda David Fincher ismi var. İlk filmi dışında her seferinde etkileyici olmayı başarmış, üstüne birden fazla başyapıt ortaya koymuş bir yönetmen. Kayıp Kız tam da ona uygun bir proje ancak sonuç parlak değil, en azından Fincher standartlarına göre.
Öncelikle görüntü yönetimi keskin belirginliğe sahip değil. Ben Affleck‘in karakterinin ruh halini yansıtan atmosfer Rosamund Pike‘nin ya da Neil Patrick Harris‘in karakterlerini anlatma konusunda yetersiz kalmış. Fincher‘ın filmlerini eşsiz kılan çerçeveler, baş döndüren kamera hareketleri, daha önce görmediğimiz ve sahneleri unutulmaz kılan açılar, otuz saniye içinde yönetmenin kim olduğunu anlamamızı sağlayan imza kadrajlar; bu filmde yok! Onun yerine yakın çekim görüntüler, oyuncularını öne plana çıkaran ve kamera arkasında kimin olduğunu unutmamızı isteyen birinin tercihleri var. Fincher neden kendini silmiş bilinmez ama işe yaramadığını söyleyebiliriz.
Ben Affleck ve Rosamund Pike çok iyi. Senaryo aksamıyor. Kurgu kusursuz. Peki, bu bir David Fincher filmi mi? Emin değilim. Clint Eastwood da çekebilirdi, başkası da. Ejderha Dövmeli Kız‘ı yeniden çekip herkesi şaşırtan Fincher, kare kare orijinaline benzeyen bir film ortaya çıkarmasına rağmen mevcudu kusursuzlaştırmasıyla bile takdir kazanmıştı. İzlediğimizin Fincher filmi olduğuna emindik. Kayıp Kız‘ı kimin çektiğini ise künyesine bakmadan söylemek mümkün değil.
Baştan beri “Fincher filmi” ya da değil deyip duruyoruz. Bunu anlayabilmek için elbette filmografisinin tamamına hâkim olmak gerek. Ama kısaca anımsatmak gerekirse; Panik Odası‘nda Jodie Foster‘ın yataktan size bakışını hatırlayın deriz. Ya da Sosyal Ağ’daki yarışı. Belki de Dövüş Kulübü’nde alışveriş kataloğu içinde gezinen Edward Norton’u. Zodiac’da otomobilin köşeyi dönüşünü… Kayıp Kız iyi bir film. Fakat tek değerli David Fincher sahnesi içermeyen bir film.
Kayıp Kız (Gone Girl)
Yönetmen: David Fincher
Senaryo: Gillian Flynn
Oyuncular: Ben Affleck, Rosamund Pike, Neil Patrick Harris
2014 / ABD / 149 dk.
Kayıp Kız (Gone Girl)