The Pack a.d. 2006 yılında Vancouver’da iki kadın müzisyen (vokal/gitarda Becky Black ve davulda Maya Miller) tarafından kurulmuş bir garage rock grubu. İkili geçtiğimiz Eylül ayında Unpersons adındaki dördüncü albümlerini piyasaya sürdü. Benzer gitar/davul ikililerine yapılan benzetmelerden (The White Stripes veya The Black Keys gibi) hiç memnun olmadıklarını ısrarla belirten grubun soundunda garage rock’ın yanısıra punk ve blues esintilerine de rastlanıyor. Albümün yapımcısı Jim Diamond daha önce The White Stripes ile de çalışmış.
Burak İşyar
Son albümleri We Kill Computers’in üzerinden geçen 18 ay sonrasında yine oldukça hareketli, enerjik, rock dolu bir albüm Unpersons; ve oldukça da başarılı bir çalışma, gitar/davul ikilisine bağlı kalmanın getirdiği sınırlamalara rağmen. Albümde gitarlar yine oldukça yoğun, davullar ise sanki eskiye oranla daha sert. Black daha önceki albümlere oranla daha yumuşak söylediği birkaç şarkı dışında küfür ve nefret dolu vokalleriyle yine başrolde. Sözlerde ise genel olarak eski sevgililerin, yıkılan dostlukların ve paranoyanın ortaya çıkardığı depresif bir kızgınlık/kırgınlık hali hakim.
Albümden çıkan ilk single ve açılış parçası Sirens Kanada’da listelere 3 numaradan girmiş. Sirens gibi Lights da Black’in yukarıda bahsettiğimiz yumuşak ses tonuyla söylediği için dikkat çektiği bir diğer parça. İlk beş şarkıda grubun tüm gücü ve enerjisi agresif bir şekilde sunuluyor. Ardından gelen bence albümün en güzel iki parçası Seasick ve Take biraz daha ağır tempoları ve karanlık havalarıyla kısa bir soluklanma arası gibi.
Son zamanlarda yükselişe geçen (ya da bu aralar benim daha çok dikkatimi çekmeye başlayan) garage rock türünün başarılı albümleri arasında yer aldığını düşündüğüm Unpersons’dan Seasick ve Take’in dışında Haunt You ve Ride en beğendiğim şarkılar.
Diskografi:
Tintype (2008)
Funeral Mixtape (2008)
We Kill Computers (2010)
Unpersons (2011)