Kimi filmler vardır, iyi başlayıp hüsranla sonlanır. İşte Scrap Heaven (Sukurapu Heiban) maalesef bu tür filmlerden biri. Yazının başında bu durumu dile getirmem ne kadar iyi oldu bilemiyorum ama okuyucu kaçırmamak adına onlarca takla atan sitelere inat, gerçeği de saklayacak değiliz. (Şu noktada paragrafı uzatmak için yazdığım aşikâr sanırım.)
Tuğba Keleş
Film, Shingo (Ryo Kase), Tetsu (Jô Odagiri) ve Saki Fujimara (Chiaki Kuriyama) olmak üzere üç farklı karakter üzerinden yürüyor.
Shingo, son derece içine kapalı bir asosyal olmakla birlikte, aslında karakterine çok ters bir meslek icra etmektedir. İnanması belki zor ama o bir polis memurudur. Üstelik yaptığı masa başı iş onu tatmin etmemekte, amirinden kendisini cinayet masasına atamasını istemektedir. Ama elbette cinayet masası ile ilgili hiçbir potansiyel taşımayan gence şefi düpedüz nanik yapmaktadır.
.
Genç kızlar sıkı dursun, yakışıklı Jô Odagiri tarafından canlandırılan Tetsu ise kendi deyimiyle profesyonel tuvalet temizleyicisidir. Asi karakterli olması bir yana, kimseye pabuç bırakmayacak elemanda, tuvaletlerde geçirdiği boş zamanın etkisinden midir nedir, büyük bir felsefe yapma potansiyeli bulunmaktadır. Kısaca onun için Tuvaletlerin Efendisi demek mümkündür.
.
Kill Bill Vol.1 (2003) veyahut Battle Royale’den (2000) hatırlanabilecek olan Chiaki Kuriyama tarafından canlandırılan Saki ise asosyal bir eczacıdır. Sağ gözünün olmayışı, kendisini çocukluğundan beri dış dünyadan yalıtmasından neden olmuş, kendini eczanesinde tuhaf deneyler yapmaya adamıştır.
Üç karakterin yaşamı, bir akşam iş çıkışı bindikleri otobüste kesişir. Otobüs şoförünü rehin alan tipik bir Japon beyaz yakalısı, fakirlikten eşek gibi çalışarak kurtulmasına rağmen bu sefer de iş verenlerine eşek gibi hizmet etmeyi kendine yediremediği için böyle bir eyleme girişmiştir. Elinde küçük tabancasıyla otobüsün tek yolcuları olan Saki, Tetsu ve Shingo arasında kağıt-makas-taş ile seçim yaparak, rus ruleti oynamaya karar verir. Ruletin sonucunda aslan gibi adam Tetsu vurulur ama Saki’nin fırlayan gözünden etkilenen (!) rehineci silahını kendine doğrultur ve intihar eder.
Otobüste yaşadıkları olaydan üç ay sonra birbirleriyle hiçbir şekilde bağ kurmamış olan Saki, Tetsu ve Shingo’nun hayatları, Shingo’nun atılımıyla yeniden kesişir. Önce Shingo’nun hayallerinde kurduğu güçlü karakterin cisimleşmiş hali Tetsu ile Shingo, işbirliği yaparak mânâsız hayatlarına mânâ katmak üzere bir intikam timi kurarlar. İntikam üslerini umumi tuvaletlere kuran ikiliye daha sonra dolaylı yoldan Saki de istemeden katılacaktır. Bu süreçte Saki ile Shingo arasında tuhaf bir ilişki de filizlenmiştir. Ama tuhafın altını çizmek isterim. Shingo ile Tetsu kendilerine başvuran kişilerin intikam isteklerini hayata geçirirken, bir müddet sonra kontrolü elden kaçırırlar ve istenmeyen bazı olaylara sebebiyet verirler.
Yönetmen Sang-il Lee, Japonya doğumlu ve Japonya’da ikamet eden bir Koreli aslında. Filmografisi içerisinde Ryu Murakami’nin aynı adlı romanından uyarlanan 69 (2004) adlı filme aşinayım sadece. Dünya 1968’de özgürlük için mücadele ederken, Japonya’ya bir yıl geç gelen özgürlük hareketleri çerçevesinde iki delikanlının etrafından gençliğe bakış atan ortalama bir filmdi 69. Maalesef Scrap Heaven da finale doğru büründüğü ahlakçı bakış açısıyla, gözümde ortalamanın üzerine çıkmayı başaramadı. Japon usulü olmak üzere son derece eğlenceli başlayan ama işlerin çığrından çıkması noktasında, sanki çok önemli bir şey anlatıyormuş gibi sevimsiz gerçeğe bağlayan film, bu haliyle yalnızca sıradan olmayı başarmış.
Scrap Heaven
Yönetmen: Sang-il Lee
Senaryo: Sang-il Lee
Oyuncular: Ryo Kase, Jô Odagiri, Chiaki Kuriyama
Yapım: 2005, Japonya, 117 dk.
