Uluslararası Altın Koza Film Festivali devam ediyor. Bu yazıda üçüncü ve dördüncü gün olanları değerlendiriyoruz.
Serkan Çellik
Sibel Kekilli’yi başrole taşıdığı Ayrılık (Die Fremde) ile tanıdığımız Avusturyalı aktris Feo Aladağ’ın yönetmen olarak ikinci uzun metrajı Ayrı Dünyalar (Zwischen Welten); Afganistan sınırında yerli güçlere yardım etmek için konuşlanan bir grup Alman askerin hikâyesini anlatıyor. Grubun başındaki Jesper aynı bölgede erkek kardeşini kaybetmiş travmalı bir ruh. Diğer yanda ebeveynlerini kaybettiğinden beri kız kardeşiyle beraber güvenlik amaçlı Almanya’ya göç etmek için uğraşan Tarık var. Tarık’ın ölüm tehditlerine rağmen çevirmen olarak Almanlara yardım etmesiyle ikilinin yolları kesişiyor ve savaşın götürdükleri üzerine daha önce anlatılmış onlarca hikâyeden bazıları tekrarlanıyor. Aladağ’ın açık arazide birinci sınıf görüntü yönetmenliğinden de destek alarak kurduğu atmosfer inandırıcı. Patlama ve çatışma sahneleri Hollywood standartlarında. Ne var ki senaryonun derinliği de öyle. Kolayca izlenip kolayca unutulacak bir yapım.
Domino Etkisi (Efekt Domina), Polonya menşeli bir belgesel ve Abhazya adlı tanınmayan ülkenin spor bakanı Rafael ile Rus opera sanatçısı Natasha’nın aşkını anlatıyor. Abhazya savaş sonrası yaralarını sarmaya uğraşan, geleceği belirsiz bir ülke. Öyle ki, spor bakanının eşine doğum yaptırtacak parası yok. Aşk Natasha’yı ülkesini bırakıp sevdiği adamın peşinden bölgeye sürüklüyor fakat kadın bir türlü insan olarak kıymetli olmadığını düşündüğü yere alışamıyor. 72 dakikalık belgeselin kurmaca olduğunu düşündüren bölümleri zayıf, doğal anlarsa ilgi çekici. Belki de hiç bilmediğiniz bir coğrafyayı ve insanlarını tanımak için birebir.
Murat Düzgünoğlu imzalı Neden Tarkovski Olamıyorum… sinema yapmaya çalışan orta yaşlı bir adamın hayatına konuk ediyor izleyenleri. Düşlerinde Andrei Tarkovsky filmlerinden sahnelerde gezen Bahadır gerçek yaşamında para için saçma sapan televizyon işleriyle uğraşmaktadır. Üniversite yıllarındaki öğrenci evi yaşamından ve öğrenci kafasındaki arkadaşlarından kopamayan adam, ülke ve sektör şartları nedeniyle çarklara takılmış sürüklenmektedir. Neden Tarkovski Olamıyorum… özellikle sektörle ilişkili insanları cezbedecek, mizah yüklü bir metne sahip. Ne var ki o da ait olduğu ülkenin diğer çoğu yapıtı gibi senaryo zaafları arasında gücünü yitirip buruk bir tat bırakarak sona eriyor.
David Cronenberg‘in Cannes‘da Julianne Moore‘a kadın oyuncu ödülü kazandıran Yıldız Haritası filmi; Hollywood insanlarını konu eden bir dram. Annesini yangında kaybetmiş aktris Havana, talihsiz kadını gençliğinde başarıya ulaştıran filmin yeniden çevriminde oynamak için uğraşmaktadır. Küçükken çıkan bir yangından cildine yaralar kalan Agatha ise ünlülerin yaşamlarını kafaya takmış gibi görünen Floridalı bir genç kızdır. Twitter sayesinde Agatha, Havana’nın asistanı olur ve kendileri dâhil çevrelerindeki herkes için geri dönüşü olmayan problemler başlar. Yıldız Haritası güçlü oyunculukları, kat kat açılan senaryosu ve Cronenberg’in açı-karşı açı üzerine kurduğu gerilimli yönetmenliğiyle çok iyi bir film.
Dile Veda (Adieu au Langage) Jean-Luc Godard‘ın 83 yaşında çektiği ilk 3D film. Kurmacadan çok deneysele yakın duran eserin denediği şeyin seyirci olduğunu iddia etmek mümkün. Usta, öncelikle Avatar‘dan bu yana ikinci baharını yaşayan 3D teknolojisinden beklenenle oynamış. Her göze farklı görüntü verdiği ve iki göz arası mesafeyi hiçe sayıldığı baş ağrıtıcı, işkence gibi görüntüler kullanmış. Üstelik ne hikâye ne de karakter var ortada. Uç uca, yan yana eklenmiş kareler, kuralları hiçe sayan ses kurgusu ve hunharca kullanılmış bir teknoloji. Hepsi sinemadan beklentimizi hiçe sayıp yerine düşünecek farklı şeyler bulmamızı sağlamak için. Her Godard filmi gibi birden fazla kez izlenmesi gereken, izledikçe de anlamı değişmeye/gelişmeye müsait zorlayıcı bir deneyim. Sinemanın geçmişi ile sözde geleceğini bir araya getirip kelimenin tam anlamıyla üst üste bindiren Godard‘ın Cannes‘da Jüri Ödülü kazanan Dile Veda‘sı 70 dakikalık bir görsel-işitsel deney.
