Lübnanlı kadın yönetmen Nadine Labaki geçtiğimiz yıl Yabancı Dilde En İyi Film dalında Oscar adayı olan filmi Kefernahum’un ardından bu kez Lübnan’ın kanlı savaş günlerinin çocuk gözünden anlatıldığı 1982’de yönetmen değil oyuncu olarak karşımıza çıkıyor.
Yönetmenliğini Oualid Mouaness’in yaptığı 1982, İsrail’in Lübnan’ı işgalinin neredeyse Beyrut’a ulaştığı, Beyrut’un dini çoğunluklara göre doğu ve batı olarak ikiye ayrıldığı, iki taraf arasında geçişlerin kontrol noktalarından sınırlı olarak sağlandığı günlerde geçiyor. Henüz 11 yaşındaki Wissam, savaşın kapıya dayandığından habersiz, yıl sonu sınavlarının yapıldığı gün, platonik aşkına gizli gizli notlar bırakırken, tank paletleri ve savaş uçaklarının sesleriyle hayallerinden uyanıp savaşın soğuk yüzüyle karşı karşıya kalıyor.
Aslında savaş filmlerini genellikle cephenin ön saflarında olanların gözünden izlemeye alıştığımız için 1982’ye savaş filmi demek pek doğru değil, zira film baştan sona okul koridorlarında ve sınıflarda geçiyor. Yönetmenin, filmine fon olarak seçtiği savaşla ilgili gelişmeleri genellikle öğretmenlerin dinledikleri radyodan ya da uzaklara düşen bomba seslerinden takip ediyoruz. Savaşa dair hiçbir şey görmesek de film boyunca savaşın o soğuk nefesini ensemizde hissediyoruz.
Nadine Labaki’nin canlandırdığı kadın öğretmen Yasmine, tüm olan bitene rağmen sükunetini koruyarak düzeni sağlamaya çalışan tavrıyla filmin sağ duyusunu temsil ederken, erkek öğretmen Joseph rolüyle izlediğimiz Rodrigue Sleiman, tekinsizliği ve gelecek kaygısını temsil ediyor. Zaten ikilinin filmin başından itibaren yaşadıkları tüm diyaloglarda da bu çatışmanın izlerini görüyoruz. Ancak öğretmenlerin kendi aralarındaki sürtüşmeleri geri plana atarak, bir yandan sınavları tamamlayıp eğitim yılının ziyan olmasını engellemeye çalışırken bir yandan da çocukların güvenliğini sağlama çabasını yansıtan yönü, filmin ilham verici bir eğitimci hikayesine de evrilmesini sağlıyor.
Yönetmen Mouaness Wissam’ın sık sık resmettiği çizgi karakter aracılığıyla, bir çocuğun hayal dünyasından yola çıkarak savaşın şiddetini anlamlandırma çabasını peliküle bir ilk filmden beklenmeyecek maharetle yansıtıyor. Yani özetle söylemek gerekirse 1982, adeta çocuk gözünden sevginin, şiddetin ve belirsizliğin büyüleyici bir portresi olarak karşımıza çıkıyor.
